Bóg się zatroszczy...

W dzisiejszych czasach słowo "rodzina" powoduje burzliwe dyskusje. Żyjemy w czasach, w których schemat normalnej, zdrowej rodziny jest mocno zaburzony. Czasem trudno odróżnić mężczyznę od kobiety - i na odwrót. W tym miejscu bardzo odpowiednie są słowa z jednej z piosenek Magdy Anioł: "Tak mówiąc między nami, wszystko jest do góry nogami".
Na całe szczęście są też i tacy, którzy nie dają się złapać w pułapki kultury gender, a dowód na to mogłyśmy odnaleźć 5.07. w Kościerzynie. Wolontariusze ŚDM zorganizowali już 4 Festyn Rodzinny. W ramach tego festynu odbył się także koncert zespołu "Siewcy Lednicy", na którym nie mogło zabraknąć także Sióstr Franciszkanek. Lednicki klimat udzielił się nam wszystkim i, pomimo prażącego słońca i wysokiej temperatury,  zabawie i radości nie było końca.
Niech Bóg będzie uwielbiony w tym wydarzeniu i umacnia wszystkie rodziny swoimi łaskami!


Zdjęcia pochodzą z: facebook.com/Parafia Świętej Trójcy w Kościerzynie

Dnia 28 czerwca w naszym orlickim klasztorze odbył się jubileusz 60-lecia ślubów zakonnych s. Zyty Kuklińskiej i s. Gabrieli Kręckiej. 60 lat to już dość konkretna liczba, więc jest za co dziękować!
Główną częścią obchodów była oczywiście uroczysta Eucharystia w intencji naszych sióstr jubilatek, której przewodniczył Ks.Prałat Marian Szczepiński. Jako chór sióstr mogłyśmy oczywiście upiększyć tę liturgię swoim śpiewem.
Jako uwieńczenie radości z daru naszych sióstr jubilatek mieliśmy okazję wysłuchać pięknego koncertu w naszej orlickiej kaplicy, który miał miejsce w ramach Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Organowej. W koncercie tym wystąpili: Gedymin Grubba – organy, Taras Riznyak - tenor oraz jedna z naszych sióstr: S. Michalina Brożyńska - wiolonczela. 
Każdy jubileusz jest dla nas okazją do wielkiej wdzięczności za dar powołania każdej sióstr, ale także ogromnym świadectwem życia zakonnego. Niech Bóg będzie uwielbiony w tym wydarzeniu!

T

W ubiegłą sobotę (20.06.) w Pelplinie, już po raz trzeci, miało miejsce spotkanie: "Przystań - warsztaty dla duszy". Młodzież od rana miała okazję uczestniczyć w warsztatach różnego rodzaju (muzyczne, taneczne, teatralne itp.).
Jako Siostry Franciszkanki zostałyśmy poproszone o animację muzyczną popołudniowej części tego spotkania dla placu Jana III Sobieskiego. Rozpoczęliśmy wspólną Koronką do Miłosierdzia Bożego o godz. 15 (którą można odsłuchać na końcu tego wpisu). Następnie miały miejsca świadectwa dotyczące czystości. Jedno ze świadectw wygłosiła także nasza s. Mistrzyni - s. Edyta. W trakcie miało też miesjce nabożeństwo pokutne, dzięki któremu młodzież mogła skorzystać z sakramentu pojednania i przygotować swoje serca na centralne wydarzenie tego dnia - Eucharystię, na którą udaliśmy się procesyjnie z Przystani Jana III Sobieskiego do Katedry Pelplińskiej. Po zakończonej Mszy Swiętej udaliśmy się znów na plac, by tam przez chwilę wspólnie adorować Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie. Całość zakończył koncert zespołów Na cały głos i Nieboskłonni.
Wspólnej modlitwie, uwielbieniu, zabawie i radości nie było końca. Entuzjazm młodego Kościoła dawał się we znaki.
Więcj na temat tego wydarzenia można przeczytać na stronie Radia Głos, które transmitowało całość "Przystani". W galerii można także zobaczyć kilka zdjęć.

W dniach 18.05 - 18.06. nowicjuszki II roku uczestniczyły w tzw. "praktykach nowicjackich". Na cały miesiąc udały się do innych wspólnot, by tam, w innym środowisku, m.in. pomóc w pracach, ale przede wszystkim rozeznać szczegolniej swoje powołanie, utwierdzić się swoim wyborze i decyzji. Każda z nich była oczywiście na innej placówce:
s. Józefina - Gniezno
s. Maksymilla - Więcbork
s. Klara - Częstochowa
Wróciły do nas zadowolone i pełne entuzjazmu. Był to dla nich z pewnością bogaty czas, pełen Bożych niespodzianek i łask. Niech Bóg będzie uwielbiony w ich doświadczeniu!

T

10 maja to znacząca data dla naszego Zgromadzenia. W 1835 r. Katarzyna Damen (Matka Magdalena) wraz ze "swoimi siostrami" zamieszkała w domu zwanym "Krepplem", który w tym czasie znajdował się poza wsią Heythuysen w Holandii. Jest to moment uznawany za początek naszego Zgromadzenia. W tym roku mija 180 lat od tego ważnego dla nas wydarzenia.

Nasze świętowanie rozpoczęłyśmy już 9 maja. W obchody dni jubileuszowych wprowadziła nas Siostra Przełożona Prowincjalna - s. Mirona Turzyńska. Jako siostry nowicjuszki i postulantki miałyśmy okazję przygotować dla sióstr Misterium Dziękczynne - "Łaska początków", które przypomniało nam historię naszego Zgromadzenia. Specyficznym symbolem tego Misterium było drzewo, które wyrażało rozwój Kongregacji. Na jego gałęziach wisiały listki z imionami zmarłych sióstr, nastomiast w trakcie nabożeństwa siostry naszego Zgromadzenia przyczepiały liście z własnymi imionami i datą profesji. My, choć dopiero na początku drogi, również mogłyśmy włączyć się w ten akt oddania i wypisać na własnych listkach swoje imiona i daty obłóczyn lub datę wstąpienia. Nasze drzewo zazieleniło się jeszcze bardziej, dzięki czemu mogłyśmy zobaczyć jak wielką rodzinę tworzymy i że każda z nas, obojętnie na jakiej gałęzi, jest potrzebna i ubogacająca. Wieczorem natomiast mogłyśmy dalej trwać w naszym dziękczynieniu podczas adoracji Najświętszego Sakramentu i modlitwy uwielbienia, którą poprowadził dla nas o. Andrzej Sąsiadek OFMConv. Myślę, że każda z nas, bez względu na "staż zakonny" miała za co dziękować Panu.
Dień 10 maja był bardzo bogatym dniem. Rozpoczęłyśmy świętowanie od wykładu Siostry Przełożonej Prowincjalnej - s. Mirony Turzyńskiej, którego tematem była "Pamięć, wdzięczność, wierność, nadzieja". Centrum tego dnia była Eucharystia pod przewodnictwem Ks. Bp Ryszarda Kasyny. Jeśli ktoś nie mógł włączyć się bezpośrednio w naszą modlitwę, mógł to zrobić dzięki transmisji naszego diecezjalnego Radia Głos. W jedności z innymi prowincjami naszego Zgromadzenia podczas Mszy Świętej pieśni były wykonywane w różnych językach (włoskim, angielskim, niemieckim, swahili). Miała miejsce także procesja Słowa Bożego charakterystyczna dla kultur afrykańskich. Po Liturgii udaliśmy się do naszego orlickiego parku, by tam wspólnie posadzić pamiątkowy dąb, który został nazwany "Kreppel". Po południu, dzięki Litniom Lotniczym GOD, odbyłyśmy podróż po prowincjach Kongregacji. Mogłyśmy zapoznać się z kulturami naszych zagranicznych sióstr.
Nieco więcej szczegółów można doczytać także na naszej stronie. Zdjęcia z tych dni można znaleźć w naszej galerii. Również na stronie Radia Głos dostępne są nagrania oraz zdjęcia z tego wydarzenia.
Cieszymy się, że miałyśmy okazję uczestniczyć w tym ważnym wydarzeniu. Myślę, że ten jubileusz pomógł nam jeszcze bardziej pokochać nasze Zgromadzenie, charyzmat, duchowość.

T

O osobie błogosławionego Honorata usłyszałam po raz pierwszy przed kilku laty od jednej z sióstr ze Zgromadzeń Honorackich. Nie pamiętam nawet, czy padło wtedy jego nazwisko, ale to, co zapamiętałam to fakt, że zakładał on zgromadzenia zza kratek konfesjonału, wychodząc naprzeciw różnorakim potrzebom środowisk. Pomyślałam sobie wtedy: „niezły gość”! Po jakimś czasie otrzymałam jego wizerunek. Staruszek taki. Przeleżał trochę w pudełku. Na światło dzienne wystawiłam go niedługo przed decyzją wstąpienia do Zgromadzenia. Oczywiście miałam na myśli wiele innych imion. Na kilka dni przed przyjazdem do Orlika usłyszałam: „A może Honorata?”. Bardziej byłam chyba zaskoczona niż przekonana. Niemniej Honorat podświadomie przyjechał ze mną.  Zaczęłam czytać, dopytywać, rozeznawać. Im bliżej obłóczyn, pytałam już tylko czy to dobry patron. Inne pomysły poszły w niepamięć. Otrzymałam to imię. Pierwszym prezentem od mojego patrona była uświadomiona informacja, że jest on także patronem zawierzenia i wytrwania. Do dnia obłóczyn zupełnie o tym nie wiedziałam. Zaskoczenie i radość, lepiej nie mogłam trafić!
Im bardziej poznaję osobę błogosławionego Honorata, tym więcej mnie zaskakuje, ale i utwierdza. Znajduję miejsca naśladowania, znajduję wzór, znajduję opiekuna.
Błogosławiony Ojciec Honorat, to patron, który na wzór Chrystusa wciąż wzywa do więcej. Jak święty nasz Ojciec Franciszek dążył do radykalnego życia Ewangelią. A przecież zaczynając swoją działalność na „klasztornym zesłaniu” nie był wcale nobliwym staruszkiem. Miał 35 lat...
Każdego dnia można zaczynać na nowo!