Bóg się zatroszczy...

Panie Jezu powołaj do naszego zgromadzenia młode, odważne dziewczęta, które z zapałem
i radością będą głosić Twoje królestwo. Które chcą świadomie tworzyć przyszłość. Umacniaj 
je w czasie rozeznawania powołania oraz dodaj siły i wytrwałości aby pełnić Twoją wole. 
Pomóż im pokonać wszelkie trudności aby nie zawahały się odpowiedzieć na Twoje wezwanie.

W niedzielne popołudnie uczestniczyłyśmy w koncercie wigilijnym w Brusach. Miałyśmy okazję wysłuchać różne pastorałki i kolędy. Same też wykonać dwa utwory: Nasze oczekiwanie i Oto idzie mój Bóg. Część z nas dołączyła się do Bractwa Kurkowego i wspólnie wykonali kolędę W żłobie leży. Nie zabrakło również strawy dla ciała  (czytaj: barszcz z pasztecikami :)) Całość spotkania zakończyła się świątecznymi życzeniami i  kolędą zaśpiewaną przez wszystkich uczestników i zaproszonych gości.Więcej  zdjęć.

Chciałoby się napisać, że nad naszym niebem zawsze świeci słońce. Niestety tak nie  jest. Są też chwile, kiedy  zachodzi. Kilka tygodni temu byłyśmy świadkiem takiego widoku. Pozdrawiamy adwentowo!

Ostatnie tygodnie grudnia często są okresem wzmożonego poszukiwania prezentów pod choinkę. Jeżeli cenicie sobie rozwój i interesują was zagadnienia z zakresu psychologii i duchowości ( jedno nie kłóci się z drugim) warto przeczytać książkę "Rozwój Jak współpracować z łaską." Z braku laku można sobie samemu zrobić prezent :) Jest to książka, która zaprasza w podróż w świat wewnętrzny człowieka. Z własnego doświadczenia możemy powiedzieć, że jest to podróż z różnymi przygodami, które ubogacają. Naprawdę warto! Lektura ta jest naszym odkryciem, którym chcemy się podzielić. Nie pobieramy pieniędzy za reklamę ;p

Dzisiaj uczestniczyłyśmy w spotkaniu opłatkowym sióstr zakonnych diecezji pelplińskiej. Najpierw odbyła się Msza Święta pod przewodnictwem biskupa diecezjalnego Ryszarda Kasyny, a następnie występ artystyczny naszego chóru. Na zakończenie udałyśmy się do refektarza aby wspólnie śpiewać kolędy, podzielić się opłatkiem i zjeść pyszny obiad.

Też mamy coś do zrobienia, oczywiście jeśli chcemy. Wszystko w wolności.

Tylko Bóg może dać wiarę, ale Ty możesz dać świadectwo.

tylko Bóg może dać nadzieję, ale Ty możesz przywrócić ufność

tylko Bóg może dać miłość, ale Ty możesz nauczyć kochać

We wtorek na Roraty do naszej kaplicy przybył  Mikołaj. Radość zebranych dzieci była duża tym bardziej, że przyniósł małe co nieco :) Można było zrobić sobie wspólne zdjęcie z Mikołajem, ale my sfotografowałyśmy go z daleka :p

W dniu 29 listopada w święto Wszystkich Świętych Zakonu Franciszkańskiego nasze kandydatki zostały przyjęte do postulatu. Najpierw progi klauzury przekroczyły ich rzeczy a potem same zainteresowane. Po wspólnej kolacji odbyła się rekreacja, na której postulantki miały okazję zobaczyć przedstawienie pt." Jaś i Małgosia". Cieszymy się, że w końcu jesteśmy pod jednych dachem. :)

Pierwszy mój przepis będzie na babeczki czekoladowe z powidłami :) A zatem składniki na 12 babeczek:

•  niepełna szklanka mąki tortowej
• 1 łyżka przyprawy do piernika
• pół łyżeczki sody oczyszczonej
• łyżeczka proszku do pieczenia
• 120g masła
• 55g gorzkiej czekolady
• pół szklanki kakao
• 2 jaj
• pół szklanki cukru
• cukier waniliowy
• pół szklanki śmietany 18%
• powidła ( najlepiej śliwkowe)

Ten czas tak szybko leci, że nie nadążamy z pisaniem :) W poniedziałek po kilkudniowym pobycie w domu wróciły do nas nasze kandydatki. Cieszymy się ich obecnością. Na wtorkowej rekreacji uchyliły nam rąbka tajemnicy z czasu spędzonego z najbliższymi. Są to ważne chwile, które na długo zostają w pamięci.

Również 19 listopada wybrałyśmy się razem z siostrami do pelplińskiej katedry na koncert. Ogromne wrażenie już na początku robiło profesjonalne oświetlenie i tłum wypełniający świątynie. Już po pierwszych taktach dało się wyczuć, że nie będzie to zwykły koncert a spotkanie z Tym, na którego czekałyśmy. Muzycy i chór wprowadzili nas w atmosferę modlitwy uwielbienia. Choć wieczór ten trwał ponad 2 godziny nie chciało się, aby się skończył. Wracałyśmy ubogacone w radosnym nastroju. A wspólnocie " Na Cały Głos" gratulujemy 5- lecia i czekamy na więcej. Warto było!

19. listopada- jak co roku- obchodziłyśmy urodziny Założycielki naszego Zgromadzenia- matki Magdaleny Damen. W duchowe przeżywanie dnia wprowadziły nas śpiewana jutrznia oraz uroczysta Msza Święta, na której nie zabrakło odniesień do Założycielki. Natomiast po wspólnym śniadaniu uwielbiałyśmy naszego Pana w osobie Matki Magdaleny i wzywałyśmy jej wstawiennictwa pod pomnikiem w naszym parku. 

To był wyjątkowy wieczór. Z jednej strony wydarzenie muzyczne a z drugiej okazja do duchowych przeżyć i uniesień. Czas swoistej modlitwy, dziękczynienia i uwielbienia Boga. Wszystko za sprawą s. Michaliny Brożyńskiej, inicjatorki całego przedsięwzięcia. Nasz skromny występ uświetnili absolwenci Szkoły Muzycznej w Malborku oraz nasza schola. Próby ciągnęły się godzinami a ich uwieńczeniem było podłączenie nagłośnienia, którym zajęła się delegacja scholi Effatha z Gdańska. Więcej zdjęć na naszej stronie. Bogu Niech Będą Dźwięki!

Nowicjat to czas poznania siebie. Wbrew pozorom nie zawsze jest to przyjemne. Ktoś kiedyś powiedział, że formacja nie jest spacerem, lecz drogą do Jerozolimy. No cóż, zgadzamy sie z tym. Początkiem tego procesu jest uświadomienie sobie własnych uwarunkowań. Nasza droga do Jerozolimy rozpoczyna się od obserwacji. Nie chodzi bynajmniej o obserwację z ukrycia, zaczajenia w krzakach. W naszej obserwacji nie ma nic spekularnego. Jest to obserwacja siebie, swojego zachowania, relacji z innymi, uczuć. Następnie przychodzi czas na obserwację i poznanie swoich motywacji. To miejsce bywa już często bolesne i zaskakujące. Wówczas w naszej drodze do Jerozolimy odbywa się oczyszczenie. Wydawałoby się, że koniec jest już bliski. No właśnie - wydawałoby się...

Listopad to dość szczególny miesiąc. Jest czasem modlitwy za zmarłych. Nie sposób nie zatrzymać się w swoich rozmyślaniach nad sensem naszego życia i wiecznością. Dzisiejsza Ewangelia także nam o tym przypomina. Miłość Boga do nas, która nigdy się nie kończy, nie miałaby większego sensu, gdybyśmy nie mieli żyć wiecznie. Jednocześnie nasuwa się istotna prawda. Człowiek żyje tylko raz, a życiem doczesnym decyduje o swojej wieczności. Warto w tym miejscu szczerze odpowiedzieć sobie na pytanie, czy naszym życiem przybliżamy się do szczęśliwej wieczności czy oddalamy....

Pamiętajmy o naszych zmarłych. Do 8 listopada włącznie można uzyskać odpust zupełny. 

W naszej nowicjackiej wspólnocie w dniu wczorajszym obchodziłyśmy rocznicę chrztu świętego s. Gaudii. Nie udało nam się jednak wypić wspólnej kawy. Mamy nadzieje, że zaległości uda się nadrobić dzisiaj wieczorem. Nasza wspólnota poszerzyła się o jednego gada. Jest nim żółw Herbert, niestety pluszowy :)
Pragniemy także zaprosić wszystkich na koncert uwielbienia, który odbędzie się 13 listopada 2016 roku o godz. 17.30 w naszej kaplicy.

Już po raz czwarty spotkaliśmy się, aby  wspólnie uczestniczyć w Nocy Świętych. Nasze modlitewne czuwanie przy relikwiach świętych poprzedziła scenka wykonana przez kandydatki. Następnie  odbyła się uroczysta procesja ponad 20 relikwii świętych, Nieszpory i wieczór uwielbienia. Nasza refleksja opierała się na tekstach z Dzienniczka Świętej Faustyny. Każdy z uczestników otrzymał mail od Jezusa i pyszną drożdżówkę :) Zdjęcia są dostępne na naszej stronie.

Czas ucieka jak szalony, ale dzisiejszej nocy śpimy godzinę dłużej. Pamiętajcie o przestawieniu zegara. Mamy nadzieje, że nasza Siostra zakrystianka też to zrobi, bo inaczej dzwony z wieży zakłócą nasz sen, a tego nie chcemy:) 

U nas przygotowania do Nocy Świętych w pełni. Jeżeli w Waszych parafiach nie jest nic organizowane to przyjeżdżajcie. Czekamy! Warto! Poniedziałek godzina 19.00.  Dla osób z południa Polski postaramy się udostępnić jakieś zdjęcia :) 

Na początku kilka zdań wstępu. Nowicjat jest zasadniczym okresem formacji zakonnej, w naszym Zgromadzeniu odbywa się w Orliku. Ma on na celu przede wszystkim dokładniejsze rozeznanie Bożego powołania, właściwego danej wspólnocie. Jest to także okres narzeczeństwa. Nie ulega wątpliwości, że życie zakonne jest nieco odmienne od tego, które prowadzą osoby świeckie. Dlatego już samo "wejście" w rodzinę zakonną z reguły sprawia jakieś trudności ( jednym większe innym mniejsze) Nasze predyspozycje, wiek, doświadczenie życiowe, charakter, wrażliwość stanowią ważne elementy, które ułatwiają  lub utrudniają otworzenie się na to co nowe. Będąc w nowicjacie, tworzymy pewną wspólnotę, nie da się ukryć, że dość młodą, chociaż są osoby, które nieco podwyższają statystykę :) Pomimo zbliżonego wieku, między najmłodszą a najstarszą nowicjuszką jest aktualnie różnica 9 lat. Żyjemy we wspólnocie ale jednocześnie zauważamy swoją indywidualność  Wspólnota niewątpliwie jest doświadczeniem różnorodności, miejscem które łączy przeciwności. Każda z nas ma swoją niepowtarzalną historię, swój początek i środek, końca jeszcze nie ma :) Uczymy się tutaj siebie i dzielenia się sobą. Bynajmniej nie chodzi tu o wysiedzenie na wspólnej rekreacji ale o dzielenie oparte na przejrzystych i głębokich relacjach międzyludzkich, w których jest akceptacja, zrozumienie i miłość  gotowa do poświęcenia.

23 października kilka naszych Sióstr wybrało się na przedstawienie pt. "XIV Stacji ludzkich trosk" na zaproszenie ks. Damiana Drozdowskiego z  Wiela. Scenariusz i reżyseria tego spektaklu to zasługa ks. Damiana i grupy młodzieży z KSM Wiele. Przedstawione sceny w bardzo realistyczny sposób ukazały problemy, które niestety nie są dziś rzadkością: agresja, alkoholizm, narkomania, zdrada, konflikty między rodzicami a dziećmi. Twórcy przedstawienia starali się znaleźć przyczynę tragedii, które rozegrały się w rodzinie Gosi i Dominika- głównych bohaterów. Podsumowaniem spektaklu była refleksja nad trwającym właśnie Rokiem Miłosierdzia, nad tym, jak dużo w naszym życiu zależy od miłości. Ile jej mamy dla innych, czy potrafimy dziś być miłosierni? Ile krzywd wśród bliskich sobie osób spowodowane jest brakiem miłości....?
Temat to refleksja na dziś :)

W dużej wspólnocie, dużo okazji do świętowania. W dniu dzisiejszym swoje imieniny obchodziła s. Janina. Słowami Jana Pawła II życzymy jej aby znalazła w życiu swoje Westerplatte, jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić, jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć, jakiś obowiązek, powinność, od której nie można sie uchylić, nie można zdezerterować. Wreszcie, jakiś porządek prawd i wartości , które trzeba utrzymać i obronić, tak jak Westerplatte. Utrzymać i obronić, w sobie i wokół siebie, obronić dla siebie i dla innych ".

Na marginesie do siostry Janiny dotarły nawet życzenia z Coventry. 

W wolnych chwilach staramy się rozwijać nasze talenty, jeden z owoców prezentujemy:

Kochać Cię, Boże, kochać niewyspaniem 

Kochać Cię mocno wczesnym wstawaniem

Kochać przy śniadaniu i na modlitwie

Kochać w pokoju i na duchowej bitwie

Kochać przy pracy i kochać na spoczynku

Kochać Cię nawet na zakupach na rynku

Kochać nieustannie i w całym swym sercu

Nie ważne w jakim znajduję się miejscu

Kochać Cię, Boże, cóż to za szczęście 

Czy można jeszcze chcieć czegoś więcej?

Kochać jak dziecko w południe i w nocy

Kochać i pragnąć Twojej pomocy

Kochać Twe Serce i Twoje Rany

Bo bez miłości los człowieka marny

Kochać "pomimo" i "na całego"

Kochać na Krzyżu i kochać Małego

Kochać samemu i kochać wśród ludzi

Kochać w radościach i gdy smutek się budzi

Kochać Cię, Boże, cóż to za szczęście.

Czy można jeszcze pragnąć czegoś więcej?

                                                                                                   s. Oliwia.

W Wigilię Uroczystości Wszystkich Świętych - 31 października o godzinie 19:00 zapraszamy na IV Noc Świętych, która odbędzie się w formie czuwania przy relikwiach świętych i błogosławionych. Ten niezwykły czas spotkania z świadkami Chrystusa na pewno umocni naszą wiarę. Zapraszamy!!!

„Powołanie ma swoje  Dzieciństwo,

skore do radości i do płaczu. 

Ma swoją młodość,

która chce ukryć wzruszenia, marzenia, zakochanie. 

Ma własny wiek  dojrzały, utrudzony, spierzchnięte dłonie i kamienne myśli.

A wszystko przychodzi 

wielokrotnie i niezależnie od wieku”.....

My tym razem 13 października podążałyśmy pięcioosobowym składem do Owińska pod Poznaniem. Celem naszej podróży była parafia pw. św. Jana Chrzciciela do której zostałyśmy zaproszone przez Ojca Leszka Gólczyńskiego- sercanina, proboszcza tutejszej parafii aby wraz z nim i parafianami modlić się w ostatni dzień objawień Fatimskich. Wspólnie z Ojcem Leszkiem prowadziłyśmy różaniec a podczas Mszy świętej animowałyśmy śpiew. Na koniec s. Józefina (nasza juniorystka) w kilku słowach opowiedziała o naszym Zgromadzeniu i o działaniu Pana Boga w jej życiu. Modlitwy zakończyliśmy procesją Fatimską i Apelem Jasnogórskim.

Podczas pobytu w Owińskach odwiedziłyśmy z Ojcem Specjalny Ośrodek Szkolno Wychowawczy dla dzieci niewidomych. Jesteśmy pod wielkim wrażeniem nie tylko samego ośrodka ale także rodzinnej atmosfery, która w nim panuje. Trochę zmęczone ale pełne pozytywnych wrażeń wróciłyśmy do naszego kaszubskiego domu :)

Niech Bóg będzie uwielbiony w tym doświadczeniu.

Pewnie trudno w to uwierzyć, ale nawet w zakonie czas ucieka jak szalony.  Dzwonek na pobudkę, modlitwy, śniadanie, mija kilka godzin i już jest wieczór. Ciężko nadążyć. No ale po kolei. Wśród naszych zwyczajnych, szarych dni o  których na pewno wspomnimy są także nieco inne, w szczególny sposób wpisujące się w nasze życie. Niewątpliwie takim dniem był 4 października, kiedy obchodziłyśmy uroczystość Świętego Franciszka z Asyżu. Z tej okazji wraz z naszymi kandydatkami przygotowałyśmy przedstawienie pt. "Reportaż o Świętym Franciszku". Scenariusz i oprawę muzyczną przygotowała s. Janina. Treścią inscenizacji były ustalenia dzielnego reportera, który został wysłany przez swojego szefa, aby napisać artykuł na temat naszego zakonodawcy.

W trakcie okazało się, że święty nie stosuje wobec młodych  ludzi żadnej hipnozy, prania mózgu czy magii. Młodzi ludzie  świadomie chcą opuścić wygodne życie i żyć we wspólnocie, aby za św. Franciszkiem naśladować życie Jezusa  Chrystusa. Scenariusz przedstawienia jest dość zaskakujący. Reporter nie wraca do pracy, lecz wstępuje do Zgromadzenia. Kilka zdjęć: 

Dnia 3 października pożegnaliśmy tragicznie zmarłą śp. S. Justynę Oleszkiewicz. Ostatnie dni były dla nas niewątpliwie czasem zadumy i dłuższej refleksji nad śmiercią. Człowiek tak wiele chciałby przeżyć i objąć, wziąć i dać, a przecież wszystko ma swój czas: noc i dzień, narodziny i śmierć, budowanie i burzenie...Każdy ludzki los jest jedyny i niepowtarzalny a także ma własne imię. To imię zna Jezus Chrystus, który zmartwychstał i obiecał życie wieczne. 

W dniu dzisiejszym pojechałyśmy do Wiela gdzie uczestniczyłyśmy we Mszy Świętej pod przewodnictwem Biskupa Diecezjalnego Ryszarda Kasyny a następnie w konferencjach naukowych z okazji 100- lecia Kalwarii Wielewskiej. Zdjęcia dostępne na stronie Radia Głos.

W tym tygodniu miałyśmy kolejne okazje do świętowania. We wtorek swój "roczek" obchodziła siostra Faustiana a w środę siostra Gaudia :)

W poniedziałek 19 września  udałyśmy się na wycieczkę rowerową do Wiela. Cóż tu dużo mówić: 

w zdrowym ciele zdrowy duch :)

Nadarzyła się także koleja okazja do świętowania, dzisiaj obchodziła swój "roczek " w klasztorze siostra Oliwia, ale ten czas szybko leci.