Bóg się zatroszczy...

12 marca o godzinie 18:00

 kaplica w Orliku  

"Ślad losu" to szczególne, muzyczne opracowanie drogi krzyżowej stworzone przez ojców Redemptorystów.

Połączone siły naszego chóru sióstr Franciszkanek z absolwentami szkoły muzycznej w Malborku spróbują oddać jej przesłanie.

"Jeśli krzyż jest zajęty przez Jezusa tylko z jednej strony, 

to dlatego, że po drugiej stronie jest miejsce dla nas. "

Wieczorów Miłosierdzia w Orliku.

Każdy z wieczorów podejmuje jeden z najbardziej upragnionych tematów w  życiu wierzących: spotkanie z Bogiem Miłosierdzia na kartach Pisma św. Wokół niego skupione są wszystkie przekazywane treści, które zapraszają do modlitwy uwielbienia i sakramentu pokuty.

Przypowieść o miłosiernym Ojcu będzie przewodnią myślą drugiego wieczoru, na który serdecznie zapraszamy 28 lutego (sobota) o godz. 19.00. w kaplicy Sióstr Franciszkanek w Orliku.

S. JÓZEFA: Pokój i Dobro! Dane mi było w tym roku być już po raz trzeci na rekolekcjach KSM. I po raz kolejny nie były to tylko rekolekcje, które ja pomagałam głosić, ale także rekolekcje dla mnie samej. Jestem bardzo podbudowana tym, że takie rekolekcje się odbywają i młodzież ma szansę dobrze wykorzystać czas ferii zimowych. Dużo nadziei daje to, że co roku jest to bardzo liczna grupa uczestników i za każdym razem pojawiają się osoby, które po raz pierwszy są na takich rekolekcjach. Dla mnie ważne jest to, że jest grupa ludzi, którzy zajmują się formacją młodzieży i ci młodzi ludzie cały czas trafiają pod ich skrzydła. Ja swoją formację duchową zaczęłam faktycznie dopiero na studiach. Lekcje religii w szkole dużo mi dały, tzn nie zboczyłam ze ścieżki Pana i rozbudzały moją tęsknotę za poznaniem Go, ale pozostawała tylko sucha teoria i wiara w kogoś odległego, niedostępnego dla mnie. Wtedy miałam tylko nadzieja, że może kiedyś Go poznam bliżej, wiedziałam, że jest Ktoś czasem dalej, czasem bliżej, ale nie tuż obok. Na studiach wszystko się zmieniło gdy poznałam wspólnotę, taką podobną jak KSM tylko w wydaniu studenckim - Duszpasterstwo "Martyria". Wszystko się odmieniło...znalazłam swoje miejsce - WSPÓLNOTĘ, poznałam Jezusa, który cały czas był blisko i czekał, aż się na Niego otworzę. Doświadczyłam Jego MIŁOŚCI i przebaczenia, otworzyłam się na Jego MIŁOŚĆ, przeżyłam swoje nawrócenie, a potem zobaczyłam do czego mnie powołuje...i tak znalazłam się w Orliku - nawiasem mówiąc dzięki jednej z Martyriowiczek, która zapoznała mnie z siostrami i przywiozła do Orlika. Teraz jestem we wspólnocie sióstr, które "daje mi Bóg" i każdego dnia doświadczam jak wielkim darem jest wspólnota.

Cieszę się, że mogłam wraz z młodzieżą KSM przeżyć te rekolekcje w temacie miłosierdzia: "Nie bądź mierny, bądź miłosierny" i wychodząc od uczynków względem duszy, potem ciała w ostatni dzień skupić się na temacie wspólnoty. Myślę, że wszyscy uczestnicy mieli dość czasu, żeby ucieszyć się swoją obecnością i też temat był tak przygotowany, że wszyscy z entuzjazmem i nowymi pomysłami na działanie w swoich oddziałach opuścili szkołę w Wierzchucinie. Dziękując Bogu za dar wspólnoty KOŚCIOŁA pamiętam w modlitwie o naszej polskiej młodzieży.

A wczoraj (niedziela) trzy nasze nowicjuszki brały udział w "spacerze" z postulantkami, siostrami profeskami (z siostrą Mironą na czele) i paniami z Błękitni Dziemiany (gr Nordic Walking) weryfikującym trasę EDK. Grupa pokonała ok 28 km z Dziemian do Orlika podczas, których można było sprawdzić swoją kondycję, fizyczną i psychiczną, zapoznać się z mapą i ścieżkami EDK, aby czuć się trochę pewniej podczas nocnej przeprawy tą trasą. Oprócz tego była możliwość ucieszyć się pięknem kaszubskiej natury, której nocą nie będzie widać, bo na tym odcinku podobno znajduję się najpiękniejsze krajobrazy z całej Drogi.

S. FILIPA: Czas przygotowania do EDK jest dla mnie bardzo ważny. Punktem kulminacyjnym w mojej zmianie podejścia, weryfikacji motywów i celu było sobotnie spotkanie z s. Prowincjalną Mironą. Tym co mnie na początku motywowało, aby w niej uczestniczyć, to chęć przejścia tylu km w marszu nocą z mapą. Wiąże się to z pozytywnym i ważnymi doświadczeniami z harcerstwa sprzed wstąpienia do klasztoru. Jednak to spotkanie informujące o duchowości, poznanie celu i idei EDK ukazało mi o co naprawdę chodzi, że najważniejsze jest po prostu spotkanie z Bogiem. W tym dotychczasowym przygotowaniu dużo radości sprawiła mi możliwość przebycia części trasy, zapoznanie się z terenem i mapą. Wiem, że dla mnie jest to o tyle istotne, że będę mogła w czasie EDK bardziej skupić się na słowie, które Pan do mnie skieruje, na tym co będzie mi chciał powiedzieć, pokazać i czego będę miała doświadczyć, niż na samym odczytywaniu mapy i dotarciu do poszczególnych stacji.

S. JOACHIMA: Przetarcie szlaku EDK na trasie Dziemiany-Orlik było dla mnie wielkim przeżyciem. Przed wyruszeniem pojawiło się wiele wątpliwości co do kondycji. Już sama odległość wywoływała strach, że nie dam rady. Mimo to coś ciągnęło mnie do wyjścia...i udało się. Pan Jezus pokazał mi po raz kolejny, że to On prowadzi i daje siły, a poleganie na sobie samym często bywa zawodne i ogranicza ufność Panu. Niech Pan będzie uwielbiony za możliwość podążania Jego drogami.