Bóg się zatroszczy...

Czas ucieka jak szalony, ale dzisiejszej nocy śpimy godzinę dłużej. Pamiętajcie o przestawieniu zegara. Mamy nadzieje, że nasza Siostra zakrystianka też to zrobi, bo inaczej dzwony z wieży zakłócą nasz sen, a tego nie chcemy:) 

U nas przygotowania do Nocy Świętych w pełni. Jeżeli w Waszych parafiach nie jest nic organizowane to przyjeżdżajcie. Czekamy! Warto! Poniedziałek godzina 19.00.  Dla osób z południa Polski postaramy się udostępnić jakieś zdjęcia :) 

Na początku kilka zdań wstępu. Nowicjat jest zasadniczym okresem formacji zakonnej, w naszym Zgromadzeniu odbywa się w Orliku. Ma on na celu przede wszystkim dokładniejsze rozeznanie Bożego powołania, właściwego danej wspólnocie. Jest to także okres narzeczeństwa. Nie ulega wątpliwości, że życie zakonne jest nieco odmienne od tego, które prowadzą osoby świeckie. Dlatego już samo "wejście" w rodzinę zakonną z reguły sprawia jakieś trudności ( jednym większe innym mniejsze) Nasze predyspozycje, wiek, doświadczenie życiowe, charakter, wrażliwość stanowią ważne elementy, które ułatwiają  lub utrudniają otworzenie się na to co nowe. Będąc w nowicjacie, tworzymy pewną wspólnotę, nie da się ukryć, że dość młodą, chociaż są osoby, które nieco podwyższają statystykę :) Pomimo zbliżonego wieku, między najmłodszą a najstarszą nowicjuszką jest aktualnie różnica 9 lat. Żyjemy we wspólnocie ale jednocześnie zauważamy swoją indywidualność  Wspólnota niewątpliwie jest doświadczeniem różnorodności, miejscem które łączy przeciwności. Każda z nas ma swoją niepowtarzalną historię, swój początek i środek, końca jeszcze nie ma :) Uczymy się tutaj siebie i dzielenia się sobą. Bynajmniej nie chodzi tu o wysiedzenie na wspólnej rekreacji ale o dzielenie oparte na przejrzystych i głębokich relacjach międzyludzkich, w których jest akceptacja, zrozumienie i miłość  gotowa do poświęcenia.

23 października kilka naszych Sióstr wybrało się na przedstawienie pt. "XIV Stacji ludzkich trosk" na zaproszenie ks. Damiana Drozdowskiego z  Wiela. Scenariusz i reżyseria tego spektaklu to zasługa ks. Damiana i grupy młodzieży z KSM Wiele. Przedstawione sceny w bardzo realistyczny sposób ukazały problemy, które niestety nie są dziś rzadkością: agresja, alkoholizm, narkomania, zdrada, konflikty między rodzicami a dziećmi. Twórcy przedstawienia starali się znaleźć przyczynę tragedii, które rozegrały się w rodzinie Gosi i Dominika- głównych bohaterów. Podsumowaniem spektaklu była refleksja nad trwającym właśnie Rokiem Miłosierdzia, nad tym, jak dużo w naszym życiu zależy od miłości. Ile jej mamy dla innych, czy potrafimy dziś być miłosierni? Ile krzywd wśród bliskich sobie osób spowodowane jest brakiem miłości....?
Temat to refleksja na dziś :)

W dużej wspólnocie, dużo okazji do świętowania. W dniu dzisiejszym swoje imieniny obchodziła s. Janina. Słowami Jana Pawła II życzymy jej aby znalazła w życiu swoje Westerplatte, jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić, jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć, jakiś obowiązek, powinność, od której nie można sie uchylić, nie można zdezerterować. Wreszcie, jakiś porządek prawd i wartości , które trzeba utrzymać i obronić, tak jak Westerplatte. Utrzymać i obronić, w sobie i wokół siebie, obronić dla siebie i dla innych ".

Na marginesie do siostry Janiny dotarły nawet życzenia z Coventry. 

W wolnych chwilach staramy się rozwijać nasze talenty, jeden z owoców prezentujemy:

Kochać Cię, Boże, kochać niewyspaniem 

Kochać Cię mocno wczesnym wstawaniem

Kochać przy śniadaniu i na modlitwie

Kochać w pokoju i na duchowej bitwie

Kochać przy pracy i kochać na spoczynku

Kochać Cię nawet na zakupach na rynku

Kochać nieustannie i w całym swym sercu

Nie ważne w jakim znajduję się miejscu

Kochać Cię, Boże, cóż to za szczęście 

Czy można jeszcze chcieć czegoś więcej?

Kochać jak dziecko w południe i w nocy

Kochać i pragnąć Twojej pomocy

Kochać Twe Serce i Twoje Rany

Bo bez miłości los człowieka marny

Kochać "pomimo" i "na całego"

Kochać na Krzyżu i kochać Małego

Kochać samemu i kochać wśród ludzi

Kochać w radościach i gdy smutek się budzi

Kochać Cię, Boże, cóż to za szczęście.

Czy można jeszcze pragnąć czegoś więcej?

                                                                                                   s. Oliwia.

W Wigilię Uroczystości Wszystkich Świętych - 31 października o godzinie 19:00 zapraszamy na IV Noc Świętych, która odbędzie się w formie czuwania przy relikwiach świętych i błogosławionych. Ten niezwykły czas spotkania z świadkami Chrystusa na pewno umocni naszą wiarę. Zapraszamy!!!

„Powołanie ma swoje  Dzieciństwo,

skore do radości i do płaczu. 

Ma swoją młodość,

która chce ukryć wzruszenia, marzenia, zakochanie. 

Ma własny wiek  dojrzały, utrudzony, spierzchnięte dłonie i kamienne myśli.

A wszystko przychodzi 

wielokrotnie i niezależnie od wieku”.....

My tym razem 13 października podążałyśmy pięcioosobowym składem do Owińska pod Poznaniem. Celem naszej podróży była parafia pw. św. Jana Chrzciciela do której zostałyśmy zaproszone przez Ojca Leszka Gólczyńskiego- sercanina, proboszcza tutejszej parafii aby wraz z nim i parafianami modlić się w ostatni dzień objawień Fatimskich. Wspólnie z Ojcem Leszkiem prowadziłyśmy różaniec a podczas Mszy świętej animowałyśmy śpiew. Na koniec s. Józefina (nasza juniorystka) w kilku słowach opowiedziała o naszym Zgromadzeniu i o działaniu Pana Boga w jej życiu. Modlitwy zakończyliśmy procesją Fatimską i Apelem Jasnogórskim.

Podczas pobytu w Owińskach odwiedziłyśmy z Ojcem Specjalny Ośrodek Szkolno Wychowawczy dla dzieci niewidomych. Jesteśmy pod wielkim wrażeniem nie tylko samego ośrodka ale także rodzinnej atmosfery, która w nim panuje. Trochę zmęczone ale pełne pozytywnych wrażeń wróciłyśmy do naszego kaszubskiego domu :)

Niech Bóg będzie uwielbiony w tym doświadczeniu.

Pewnie trudno w to uwierzyć, ale nawet w zakonie czas ucieka jak szalony.  Dzwonek na pobudkę, modlitwy, śniadanie, mija kilka godzin i już jest wieczór. Ciężko nadążyć. No ale po kolei. Wśród naszych zwyczajnych, szarych dni o  których na pewno wspomnimy są także nieco inne, w szczególny sposób wpisujące się w nasze życie. Niewątpliwie takim dniem był 4 października, kiedy obchodziłyśmy uroczystość Świętego Franciszka z Asyżu. Z tej okazji wraz z naszymi kandydatkami przygotowałyśmy przedstawienie pt. "Reportaż o Świętym Franciszku". Scenariusz i oprawę muzyczną przygotowała s. Janina. Treścią inscenizacji były ustalenia dzielnego reportera, który został wysłany przez swojego szefa, aby napisać artykuł na temat naszego zakonodawcy.

W trakcie okazało się, że święty nie stosuje wobec młodych  ludzi żadnej hipnozy, prania mózgu czy magii. Młodzi ludzie  świadomie chcą opuścić wygodne życie i żyć we wspólnocie, aby za św. Franciszkiem naśladować życie Jezusa  Chrystusa. Scenariusz przedstawienia jest dość zaskakujący. Reporter nie wraca do pracy, lecz wstępuje do Zgromadzenia. Kilka zdjęć: 

Dnia 3 października pożegnaliśmy tragicznie zmarłą śp. S. Justynę Oleszkiewicz. Ostatnie dni były dla nas niewątpliwie czasem zadumy i dłuższej refleksji nad śmiercią. Człowiek tak wiele chciałby przeżyć i objąć, wziąć i dać, a przecież wszystko ma swój czas: noc i dzień, narodziny i śmierć, budowanie i burzenie...Każdy ludzki los jest jedyny i niepowtarzalny a także ma własne imię. To imię zna Jezus Chrystus, który zmartwychstał i obiecał życie wieczne.