Jesteśmy napełnieni Duchem Świętym. To On nas uczy jak mamy się
modlić. W Liście do Rzymian czytamy: „Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak
trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić
słowami.”(Rz 8,26b) Modlitwa jest fundamentem naszego życia charyzmatem
założycielki. Matka Magdalena dała nam przykład pokornej i wytrwałej modlitwy. To
od niej możemy się uczyć otwartości na natchnienia Ducha Świętego. Dzięki Jego
natchnieniom powstało nasze zgromadzenie. To On jest inicjatorem tego, że
właśnie teraz jesteśmy tu razem. Prośmy Go o otwieranie serc młodych dziewcząt
na wewnętrzny głos, głos Jego Miłości, która przynagla do pozytywnej odpowiedzi
na natchnienia Bożego Ducha.
Św.
Franciszek napisał w regule, że „bracia nade wszystko powinni pragnąć posiąść Ducha Pańskiego.” Czym w naszym
codziennym życiu jest pragnienie? Czy pragniemy posiadać Ducha Pańskiego? Duch
Święty to TEN, który łączy. On łączy nasze zgromadzenie, nasze wspólnoty, nasze
wzajemne relacje, abyśmy byli jedno. Jezus modlił się w Ewangelii Jana: „aby wszyscy stanowili jedno, jak
Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat
uwierzył, żeś Ty Mnie posłał.” (J 17, 21) Dzięki naszej
jedności świat uwierzy, że Jezus został posłany przez Boga, aby nas zabawić. To
Duch Święty wzbudza wielkoduszność, cierpliwość oraz wierność każdej z nas i
dla każdej z nas. To Duch Święty umacnia Miłość w nas i naszych relacjach.
