Bóg się zatroszczy...

s. Serafina:

Miesięczne praktyki nowicjackie odbyłam w naszym domu w Częstochowie we wspólnocie św. Józefa. Z perspektywy czasu widzę jak Pan Jezus przez ręce Maryi przygotował mnie do tego czasu. Zwłaszcza jeśli chodzi właśnie o Jego Matkę. Przed wyjazdem przeczytałam o Niej książkę, gdzie autor szczególną uwagę zwrócił na słuchanie Słowa Bożego - taka była Maryja, słuchała całą sobą, dzięki czemu usłyszała anioła Gabriela.  Podczas mojego pobytu w Częstochowie pomagałam w naszym domu pielgrzyma, wspierałam ubogiego, który prawie każdego dnia pukał do naszych drzwi prosząc o kanapki i ciepłą herbatę. Pan Jezus pomógł mi spełnić też moje marzenie, a mianowicie wyjazd rowerem na Jasną Górę aleją Najświętszej Maryi Panny.

Razem z s.Joanną modliłyśmy się na koncercie na koncercie zespołu NieMaGoTu, a z s.Marią mogłam wziąć udział w spotkaniach grupy Szkoły Nowej Ewangelizacji. Zostałam tam umocniona świadectwem życia i wyznawania swojej wiary przez osoby świeckie. Z s.Irminą wspólnie upiekłyśmy świąteczne pierniki.

Ważna dla mnie była ikona Niepokalanego Serca Maryi, którą przywiozły siostry honoratki na uroczyste Nieszpory pod przewodnictwem pana Pawła Bębenka i chóru. Poprzez tę ikonę Maryja przyszła do mnie po raz kolejny i poruszyła moje serce.

s. Rafaela:

s. Aniela:

Początkowo byłam bardzo zaskoczona i zestresowana, gdyż kompletnie się nie spodziewałam tego, że tak szybko wyjedziemy na praktyki. Razem z s.Rafaelą pojechałam do Więcborka. Siostry przydzieliły mnie do pomocy przy naszym Domu Seniora. Nigdy wcześniej nie pracowałam ze starszymi osobami, więc trochę się tego obawiałam. Pan Bóg się o mnie zatroszczył i dał mi okazję powoli zmienić swoje patrzenie, bo przez pierwsze dwa tygodnie pomagałam w przedświątecznych porządkach. Dzięki temu przebywając u seniorów w pokoju miałam możliwość poznania każdego z osobna oraz poznać się z kadrą pracowników i przekonać się do tego, żeby nie dawać się pokonać swoim lękom, bo z Bożą pomocą naprawdę nic nie jest straszne, a wręcz Bóg nasz lęk zmienia w coś pięknego.
Odkryłam w sobie dużo czułości i wrażliwości na bliźnich ciesząc się zwłaszcza, gdy tym często bardzo samotnym, starszym osobom, udało mi się wywołać uśmiech na twarzy. Na przykład 6 grudnia miałam okazję zostać aniołkiem św. Mikołaja, który odwiedził naszych pensjonariuszy. Tak ważne jest dla nich poświęcić choć trochę czasu i ich wysłuchać!
Praktyki w innej wspólnocie były dla mnie też okazją do poznania moich sióstr. Byłam wzruszona ich dobrocią i miłością. Tym, że tak bardzo się troszczyły żebym czuła się jak najbardziej „u siebie w domu”.

Nasza założycielka m. Magdalena Damen mawiała, że Bóg się zatroszczy, a mój patron Święty Rafał Archanioł ukazuje dobroć Opatrzności. To niesamowity dar otrzymać przez ręce kościoła tak charyzmatyczne imię, a tym samym w pewien sposób będzie określać moją misję wszędzie tam, gdzie Miłość mnie pośle, bo nadawanie imienia zakonnego jest znakiem głębszego posłuszeństwa Kościołowi.

• 7 żółtek
• 7 białek
• 8 czubatych łyżek cukru ( 6+2)
• 50 dag cream chees
• cukier waniliowy
• 250 g biszkoptów ( ja użyłam okrągłych)
• 300 ml mleka
• 1 tabliczka czekolady mlecznej
• 1 łyżka gorzkiego kakao
• 1 łyżka słodkiego kakao

• s. Joana- Chojnice
• s. Jonasza i postulantka Magdalena- Więcbork
• s. Oliwia- Katowice
• s. Faustiana- Gniezno
• s. Gaudia- Częstochowa

Nowe miejsca, nowe wspólnoty, nowe zadania ale ten sam Duch.